Dzień dobry, mam pytanie.
W popularnej niegdyś serii westernów Wiesława Wernica o przygodach Karola Gordona i doktora Jana autor konsekwentnie stosował taką pisownię: „Zgasiliśmy ognisko, zalali je wodą, po czym wskoczyli na konie i pocwałowali w prerię”. Nigdzie indziej nie spotkałem tak zbudowanych zdań, z „pourywanymi” -śmy. Czy to aby na pewno poprawne? Wydaje mi się, że to jakaś nieco archaiczna pisownia.
Andrzej Nowakowski

Jakiego przyimka należy użyć po słowie rejestracja albo jak inaczej krótko sformułować tekst? Chodzi o rejestrację osób przystępujących do serii egzaminów prowadzących do otrzymania certyfikatu. Każdy, kto wypełni odpowiedni formularz i wniesie opłatę, otrzymuje dokument, który chcę nazwać „Potwierdzeniem rejestracji…”. I nie wiem, co dalej w miejscu tych kropeczek: „…rejestracji do egzaminów”??? czy „…rejestracji na egzaminy”???? A może lepiej „…rejestracji w programie Cambridge Starter Awards”???

Z góry dziękuję za pomoc.
Anna Kontkiewicz

Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy słowa retro. Czy można je pisać łącznie z rzeczownikami (retrozabawa), czy też powinno się pisać zabawa retro?

Witam Serdecznie.
Mam takie nietypowe pytanie: czy dramat oryginalny Romeo i Julia Schakespeara można nazwać scenariuszem. Bo wydaje mi się, że definicja scenariusza nie wyjaśnia dokładnie znaczenia.
Pozdrawiam
Sylwester Kaproń

Czy skarpetki to zdrobnienie od skarpet, czy jednak to dwa różne pojęcia? Na podstawie obu definicji ze słownika języka polskiego trudno mi stwierdzić, które z tych słów co oznacza, zwłaszcza że na ogół, jak zauważyłem, preferuje się formę skarpetki. Odczuwam tym większy zamęt, że czytam serię powieści sensacyjnych Lee Childa, w których główny bohater Jack Reacher, twardziel co się zowie, zawsze zmienia skarpetki, a nigdy skarpety…

Szanowni Państwo,
chciałem się odnieść do porady dotyczącej formy stanęło się. Otóż ja też ją czasem słyszę i myślę, że nie jest to ani przejęzyczenie, ani nieświadomy błąd, tylko celowy żart językowy. Widać żart ten wymyka się czasem spod kontroli, skoro może być odbierany niewłaściwie, tzn. na serio. Wydaje mi się, że tego typu zabawa językiem jest dziś dość modna. Czyżby bardziej niż kiedyś?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo!
Interesuje mnie określenie susz – chodzi o rozdrobnione, suche zioła przeznaczone do wielokrotnego zaparzania. Specjalnie zwracam uwagę na to wielokrotne zaparzanie, bo susz zaparzony raz, staje się ewentualnie fusami, czymś do wyrzucenia, zużytym, wykorzystanym. Jeśli jednak po pierwszym zaparzeniu może nastąpić kolejne i następne, to co zalewamy wrzątkiem za drugim, trzecim, piątym razem? Przecież już nie susz. Może w takim razie… mokrz?
Z poważaniem – Karoń

Szanowni Państwo,
zaimek sobie jest zrozumiały we frazach typu „Trudno to sobie wyobrazić”, „Nie przypominam sobie”, „Poradzisz sobie z tym?”. Ale: „Czytałem sobie o tym”, „Odpoczęłaś sobie trochę?”, „Wyjedź sobie gdzieś”, „Pomyślałem sobie, że moglibyśmy…”. W przykładach tego rodzaju można by właściwie usunąć ów zaimek, jednakże (trudno mi to ująć w słowa) jego obecność jakby „ociepla” wypowiedź – bez względu na to, czy sobie dotyczy mnie, czy kogoś. Takie moje odczucie, ale może to błąd?

Dzień dobry!
Witam Państwa! Jestem Wegierką. Mam pytanie: dlaczego mówimy po polsku: tańczyć walca, poloneza, mazurka, oberka, krakowiaka itd.? Jeśli dobrze rozumiem, nazwy tańca są w dopełniaczu. Natomiast: tańczymy polkę, tango… (czyli biernik). Czym objaśnia się różnica przypadka w użyciu? Dziękuje za odpowiedź, czekam z nieciepliwością.
Z wyrazami szacunku, Wesołych i Pogodnych Świąt Bożego Narodzenia!
Ádámné Porcsalmy Éva, Debrecen, Wegry

Zauważyłam w słowniku trzeci świat w znaczeniu politycznym napisany małymi literami. Zawsze sądziłam, że pisownia jest analogiczna do wyrazów Wschód, Zachód jako określenie grupy państw. Proszę o wyjaśnienie, skąd ta rozbieżność.
Pozdrawiam